Nell’estate del 2007 la polizia iraniana ha iniziato a catturare i cani [in]. Non i randagi, ma cani domestici a passeggio con i loro padroni. Ma se dopo un paio di settimane le catture erano diminuite, il maltrattamento degli animali nella Repubblica Islamica dell’Iran [it] rimane un fenomeno ancora diffuso.

Per fortuna sono parecchi i blogger a sostenere l’iniziativa di Mino Saberi [fa], blogger iraniana che intende difendere i diritti di cani, uccelli, gatti e delle altre creature che popolano la terra.

In questo post

Mino Saberi si rivolge [fa] alla TV di Stato iraniana e al direttore Ezetollah Zarghami:

آقای ضرغامی من هم چون شما مسلمان‌زاده‌ام ..، خدا را می‌پرستم و به تمام مقدسین عالم احترام می‌گذارم و تمام مخلوقات خدا را دوست می‌دارم، مگر می‌شود خدا را پرستید وآن‌چه را که خلق کرده دوست نداشت؟!
آقای ضرغامی، شما رسالت سنگینی بردوش‌تان هست و گمان می‌کنم از بخشی از آن بی‌خبرید. ..
رسالت شما تنها این نیست که از مردم بی دفاع و مظلوم این کشور و آن کشور دفاع کنید، نگاهی به دور و برتان بیندازید، گاه نگاهی هم به برنامه‌های ساخته شده از همین تلویزیون که شما ریاست‌اش را بر عهده دارید بیندازید.
دشمنی با حیوانات بی‌آزار و مظلوم تا کی؟ آن‌هم از یک رسانه پرقدرت و پرمخاطب…ما، یعنی جمعی از وبلاگ نویسان خواهان این هستیم که رسانه‌ها خصوصا” تلویزیون در برنامه‌های خود بخشی هم به آموزش مهربانی با طبیعت، چه حیوانات و چه گیاهان بدهند.

Mino aggiunge che il profeta Maometto [it] ha insegnato la bontà e la compassione verso gli animali.

Sadaf-Farahani scrive [fa] che il maltrattamento degli animali nasce da problemi psicologici o da un’educazione sbagliata [della perosna che lo commette].

Asalijon protesta contro [fa] la soppressione dei cani randagi e dei loro cuccioli. Il blogger parla dell’incontro con Magnolia, una mamma-randagia con sette cuccioli. Racconta che un giorno il cane e tutta la sua famiglia sono stati uccisi dalle pallottole. Asaljoon si chiede se è giusto che le autorità iraniane abbiano deciso l’eliminazione di queste creature innocenti.

Bidari scrive [fa]

متاسفانه اتفاقات ناهنجار و آزار و اذیت حیوانات در مملکت ما کم کم تبدیل به یک فرهنگ می شود . از خاموش کردن ته سیگار روی تن گربه ها گرفته ، تا بریدن گوش سگ های خیابانگرد و بی توجهی به پرندگانی که هرروز تعدادشان کمتر از قبل می شود.(کافی است نگاهی به اطرافتان بیندازید تا متوجه درستی این مطلب شوید)
در این تغییر فرهنگی و گرایش مردم به نادیده گرفتن حیوانات نمی توان از نقش رسانه ملی صرف نظر نمود ! رسانه ای که می تواند پیام آور صلح و دوستی و توجه به این موهبت های بی نظیر خداوند باشد، نه تنها حرکتی در جهت دوستی مردم با حیوانات ،که بخشی از این طبیعت هستند نمی کند ، بلکه بسیار در سریال ها و فیلم ها و سایر برنامه های تلویزیون می بینیم که آزار و اذیت حیوانات امری طبیعی و عادی جلوه داده می شود.

Nessun animale ha subito maltrattamenti nella stesura di questo articolo. Il cane della foto si chiama Lisa.