Mentre continua il dramma della crisi finanziaria che sta affliggendo la Grecia e la zona euro [it], è scoppiata una polemica [td] in seguito alla pubblicazione sulla copertina della rivista tedesca Focus [td] di un fotomontaggio raffigurante la famosa statua della Venere di Milo [it] che mostra il dito medio [in] all’Unione Europea.

La rivista ha anche pubblicato un articolo [td] che definisce ripetutamente i greci i “truffatori” della famiglia europea.

Le testate greche hanno riportato l’episodio, scatenando uno scandalo pubblico, l’indignazione dei politici e suscitando una nuova serie di feroci discussioni pubbliche sulla questione dell’identità e della sovranità nazionale, del razzismo e dell’integrazione europea.

Indignazione e aspro umorismo

Alcuni considerano l’incidente un esempio di “anti-ellenismo [it]” o di disprezzo verso la Grecia. Su Twitter, sotomi [gr], ha proposto indignata un’azione di boicottaggio [gr]:

Boicottate i prodotti tedeschi e i negozi tedeschi in Grecia. Questa dovrebbe essere la risposta alla copertina di Focus e alla pubblicità tedesca. #GRanswer

Mentre Nikos Roussos [gr], riprendendo un tema ricorrente e molto popolare, tira in ballo i rimborsi per la guerra [gr] che, a quanto si dice, la Grecia non avrebbe ancora ricevuto:

La risposta migliore sarebbe poter finalmente chiedere alla Germania di pagarci i debiti di guerra per la Seconda Guerra Mondiale.

Pascal_ [gr] propone in modo provocatorio di ripagarli con la stessa moneta [gr]:

Να βγει το ελληνικό Focus με εξώφυλλο φωτό του Χίτλερ και τίτλο: Σας χρωστάμε πολλά

Forse come gesto conciliatorio, il produttore radiofonico Antonis Vlavogelakis [gr] risponde alla copertina con un suo fotomontaggio della Venere di Milo [gr]:

"Alla tua, Venere!", di vlavo

Lo storico comico Harry Klynn [gr] lancia una battuta sulla crisi:

Ένας φίλος μου αγόρασε μια 600άρα Μερσεντές τοις μετρητοίς. Την βενζίνη αγοράζει με δόσεις!

Mentre FivosV [gr] specula sulle dita della statua:

Επιτέλους είδαμε και το -ένα τουλάχιστον- χέρι της Αφροδίτης της Μήλου. Έτσι ήταν κανονικά. Γι'αυτό τα σπάσανε. #FOCUS

Riflessione e critica sociale

Il blogger alepouda [gr] riflette sull’indignazione pubblica rispetto alla più seria crisi economica:

έμενα μου τη δινει που πιο πολύ ως λαος εκνευριζόμαστε αμα μας κακολογήσουν παρά που τα έχουμε κάνει σκατά

E il disegnatore web Cyberela [gr] riporta l’attenzione sui responsabili dello stato di declino in cui imperversa la Grecia:

Ντροπή σας! Εμένα με προσβάλει το γεγονός ότι βάζετε
εμένα να πληρώσω την κρίση των άλλων και τα κλεμμένα την προηγούμενης
κυβέρνησης.

Anche kaltsovrako invita il popolo greco a concentrarsi su questioni più importanti [gr]:

μας εγκαλούν έμμεσα να αλλάξουμε νοοτροπία [και] “εμείς”
βλέπουμε το δάχτυλο και απαντάμε ενθυμούμενοι ΞΑΦΝΙΚΑ τον Χίτλερ, τις
πολεμικές αποζημιώσεις, το Δίστομο και τα Καλάβρυτα. Ρε, πάμε καλά;

Il blogger di E-Lawyer, Vassilis Sotiropoulos, affronta gli aspetti legali della controversia [gr]:

το νομικό ερώτημα είναι εάν έχει το δικαίωμα ένα
περιοδικό να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε [..] ένα σύμβολο του
Ελληνικού πολιτισμού. [..] Τα δικαστήριά έχουν αποκλείσει τέτοιου
είδους παρερμηνείες, τασσόμενα παραδοσιακά υπέρ της ελευθερίας της
έκφρασης. [..] Για να επιστρέψω όμως στον πολιτικό χειρισμό, πρέπει να
παρατηρήσουμε ότι κι αυτός ενδέχεται να έχει ορισμένες νομικές
προεκτάσεις. Το ερώτημα είναι εάν η παρέμβαση που ζητείται σε ιδιωτικά
μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ή όχι μια παρέμβαση στην ελευθερία του
λόγου.

(Il giorno successivo alla pubblicazione di questo commento, Reporters Without Borders [in] ha rimproverato il Presidente del Parlamento greco per aver chiesto al governo tedesco di disciplinare la stampa.)

Nel suo blog Dog Day Afternoon, il produttore musicale Stathis Panagiotopoulos concorda con quanto affermato nella traduzione greca dell’articolo tedesco:

“Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά
προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το
συμπαθητικό αυτό μικρό έθνος μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει
πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των
υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν
και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος που είναι ήδη τέλειος;” Ψέματα είναι;

E prosegue ribattendo agli argomenti più semplicistici [gr]:

Ξανάρχισε να ακούγεται το μικρονοϊκό επιχείρημα “όταν
εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια οπότε πως τολμούν κλπ”
[..] ενώ “εμείς” ξαναγυρίσαμε στα βελανίδια, και η απόδειξη είναι
παντού τριγύρω μας, στον τρόπο με τον οποίον βρωμίζουμε και απαξιώνουμε
τη χώρα μας, στην έλλειψη κοινωνικής συνείδησης, στο ρατσισμό μας, στον
εθνικό μας αυτισμό.

Lo scrittore e traduttore Nikos Sarantakos commenta “da professionista” la traduzione dell’articolo [gr], riflettendo su un evidente, ma trascurato, aspetto della controversia:

Εγώ το διάβασα το άρθρο και δεν συμφωνώ ότι είναι
ανθελληνικό, ότι είναι δυσφημιστικό και άλλα τέτοια. Φυσικά, έχει
γενικεύσεις, έχει και ανακρίβειες, αλλά συνολικά χαρακτηρίζεται από
χιούμορ, παρατηρητικότητα, καλή γνώση της Ελλάδας και συμπάθεια προς
τους Έλληνες. Οι επικριτές του το διάβασαν το άρθρο ή έμειναν απλώς στη
φωτογραφία;

Il blogger mindstripper pubblica l'appassionata lettera di un amico [gr], rattristito da come la Grecia sia percepita all’estero e mostrando una certa amarezza, forse tipicamente greco:

Εδώ που είμαι έχω ακούσει ένα σωρό ειρωνίες για το πως
βγήκε η δημοκρατία από μια χώρα σαν την Ελλάδα, για τους Έλληνες και
την νοοτροπία τους. Αλλά έχω σταματήσει καιρό τώρα να προσθέτω σ’ αυτές
τις συζητήσεις τη γνωστή γκρίνια για τους ανάξιους πολιτικούς και τις
ηλίθιες κυβερνήσεις και αυτούς που τα παίρνουν και το σύστημα και…
Εμείς είμαστε όλοι αυτοί.

E il blogger Roides, il cui nickname riprende il nome di un iconoclastico e arguto autore greco, cambia la prospettiva su chi dovrebbe sentirsi offeso [gr] dall’articolo:

Δεν υπάρχει μία Ελλάδα, ουδέποτε υπήρξε. Άλλη η Ελλάδα
της δημιουργίας, του αλτρουισμού, της αλληλεγγύης, του μεροκαματιάρη
και της Σκέψης, κι άλλη η Ελλάδα των λαμόγιων και των κάθε είδους
αρπακτικών. Το εξώφυλλο του Focus θίγει τους δεύτερους